مقاوم سازی پایه پل بتنی با ژاکت فلزی

با توجه به نتایج حاصل از تحلیل‌های سازه‌ای و همچنین در نظر گرفتن ملاحظات اجرایی و اقتصادی پروژه، برای افزایش ظرفیت باربری سازه، استفاده از ژاکت فولادی به‌عنوان راهکار اصلی مقاوم‌سازی انتخاب گردید. این روش علاوه‌بر افزایش ظرفیت محوری و خمشی ستون‌ها، موجب بهبود رفتار برشی و شکل‌پذیری اجزای تحت بار می‌شود.

مراحل اصلی مقاوم‌سازی به شرح زیر است:

1. آماده‌سازی سطح بتن:
   سطح خارجی ستون‌ها باید از هرگونه نازک‌کاری مانند رنگ، گچ، اندود یا سایر پوشش‌های اضافی پاک‌سازی شود تا چسبندگی مناسب میان بتن موجود، ملات پرکننده و ژاکت فولادی برقرار گردد. این کار معمولاً با وسایل مکانیکی (سنگ فرز، برس سیمی) یا واترجت انجام می‌شود.

2. نصب ورق‌های فولادی:
   بر اساس نقشه‌های اجرایی طرح، ورق‌های فولادی با فواصل مشخص و با کمی فاصله از سطح بتن به‌هم جوش می‌شوند تا قفس فولادی (ژاکت) شکل گیرد. سپس فضای خالی بین ورق‌های فولادی و سطح بتن، به‌وسیله ملات گروت یا دوغاب سیمانی مناسب با روانی بالا پر می‌شود تا یک مقطع مرکب مقاوم ایجاد شود.
   در این پروژه به دلیل شکل گرد مقطع ستون‌ها، از ژاکت فولادی دایره‌ای استفاده گردیده که باعث می‌شود سختی خمشی ستون‌ها در محور ضعیف افزایش یافته و توزیع تنش‌ها به‌صورت یکنواخت‌تری انجام گیرد.

3. نصب پیوسته ژاکت:
   به‌منظور ارتقای ظرفیت محوری ستون‌ها، ژاکت فولادی باید به‌صورت پیوسته در ارتفاع ستون نصب شود تا نقش محصورکنندگی را به‌خوبی ایفا کرده و مقاومت فشاری مقطع افزایش یابد.

4. اتصال به سازه موجود:
   برای تقویت ظرفیت خمشی ستون‌ها، ژاکت فولادی در پایین به فونداسیون و در بالا به دال طبقات متصل می‌شود تا انتقال صحیح لنگر و نیروهای برشی تضمین گردد. این اتصالات باید بر اساس دیتیل‌های اجرایی طراحی‌شده توسط مشاور سازه انجام گیرد.

5. بهبود عملکرد برشی:
   به‌منظور بهبود رفتار برشی و همچنین اطمینان از عملکرد یکپارچه بتن و ژاکت فولادی، می‌توان در فواصل مشخص، میلگردهای انتظار یا انکر بولت‌ها را در سطح بتن کاشت و به ورق‌های فولادی جوش نمود. این اتصال مکانیکی اضافی، انتقال تنش برشی را مؤثرتر می‌سازد.