کامپوزیت‌های FRP، ترکیبی از لایه‌ها یا پارچه‌های پلیمری تقویت‌شده با الیاف شیشه، کربن یا آرامید هستند که توسط رزین به هم متصل شده‌اند. کامپوزیت‌های FRP، خواص مکانیکی برجسته‌ای از قبیل نسبت استحکام به وزن بالا، مقاومت در برابر خوردگی و دوام را دارند. مزایای آنها نسبت به مواد سنتی در مقاوم‌سازی مانند فولاد یا بتن، آنها را در کاربردهای مهندسی مورد توجه قرار داده است. کامپوزیت‌های FRP نقش اساسی در تقویت سازه‌های دارای کمبود از طریق اتصال به عناصر بتنی یا فولادی ایفا می‌کنند و باعث افزایش ظرفیت بار، مقاومت در برابر نیروهای جانبی مانند زلزله، بهبود دوام و افزایش طول عمر سازه می‌شوند. مهندسان با تنظیم نوع الیاف، جهت گیری، تعداد لایه‌ها و فرمولاسیون رزین، عملکرد ساختاری کامپوزیت FRP را متناسب با نیازها طراحی و بهینه می‌کنند. کامپوزیت‌های FRP به عنوان راهکارهای نوین و مؤثر در مقاوم‌سازی شناخته می‌شوند، تقاضا برای تقویت زیرساخت‌های قدیمی را به صورت پایدار و قابل اعتماد تأمین می‌کنند.