متخصصان هوافضای موسسه فناوری ماساچوست (ام آی تی) آمریکا روشی را معرفی کرده اند که بر اساس آن ضمن سبک کردن وزن سازه بدنه هواپیماها می توان آنها را در برابر آسیب نیز مقام تر کرد. در این روش لایه های مواد مرکب بکار رفته در سازه هواپیما با استفاده از نانولوله کربنی به یکدیگر متصل می شود.
این لوله ها در واقع لایه ای بسیار نازک در ابعاد اتم کربن هستند. در این روش پژوهشگران انبوهی از نانولوله کربن بسیار کوچک را بر روی بستر ماتریسی چسب مانند پلیمری کشت می دهند و آنرا بین لایه کامپوزیتی فیبر کربن در سازه هواپیما می فشرند. این نانولوله مانند ردیفی از پرز کوچک عمودی در بین شکاف های موجود در هر لایه از مواد مرکب قرار می گیرند و نقش داربست های بسیار ریز برای افزایش استحکام سازه را ایفاء می کنند.
نمونه ای از مواد مرکب تولید شده توسط این روش برای ارزیابی و آزمایش مقاومت سازه به موسسه تحقیات مواد ایمدیا اسپانیا ارسال شد. نتیجه بررسی آزمایشگاهی نشان داد که مقاومت این سازه در مقایسه با نمونه های مشابه فاقد پرزهای نانولوله ای دست کم ۳۰ درصد بیشتر است. رئیس تیم اجرایی پروژه در دانشگاه ام آی تی اعلام کرده است که با توجه به اینکه سطح جانبی نانولوله به مراتب بیشتر از فیبر می باشد از اینرو سطح بیشتری برای اتصال به ماتریس های پلیمر ایجاد می شود و استحکام سازه عملا بیشتر می شود. تلاش های مشابهی در شرکت های اصلی سازنده هواپیما مانند ایرباس، بوئینگ، امبرائر، لاکهیدمارتین، ساب و حتی شرکت های کوچکتری مانند تکسترون و اسپیریت آیروسیستمز در حال انجام است.
