مقاوم سازی ستون با ژاکت بتنی توسط شاتکریت

طبق ارزیابی‌های صورت‌گرفته در این پروژه،کارفرما قصد تغییرکاربری سازه از مسکونی به آموزش را دارد.با تغییر کاربری مسلما بارهای وارده به سازه افزایش می‌یابد و به همین جهت سازه باید در برابر این بارها مقاوم‌سازی گردد.طبق درخواست کارفرما،عملیات ارزیابی و طراحی شروع گردید.

– طبق ارزیابی‌های صورت‌گرفته در این پروژه،برای مقاوم‌سازی سازه از ژاکت بتنی استفاده می‌گردد.راهکار مقاوم‌سازی به شرح زیر است:
• برای تقویت‌سازه در راستای خمشی،باید روکش بتنی جدید در سقف‌های بعدی هم ادامه یابد. اما اگر سازه فقط برای برش تقویت گردد،لازم به ادامه دادن روکش بتنی جدید در سقف‌ها نیست. به جهت اضافه شدن بارهای اعمالی ناشی از تغییرکاربری،ستون سازه باید در راستای خمشی تقویت گردد.
• برای اتصال بتن جدید به بتن قدیم،باید سطح بتن قدیم زبر شود و برای اتصال بهتر می‌توان از کاشت میخچه با چسب‌های اپوکسی در فواصل 30 تا 50 سانتی متر استفاده نمود.
• میلگرد‌های طولی اضافی که معمولا درچهارگوشه قرارمی‌گیرند،در هنگام عبور از سقف نباید به تیرها برخورد کنند.
• برای تامین ظرفیت برشی می‌‍‌توان خاموت‌ها را اضافه کرد.
• خم خاموت‌ها باید دارای طول کافی و با حداقل زاویه 135 درجه باشد.
• برای اجرای بتن، بهتر است از قالب بندی و بتن خود متراکم استفاده شود.
• ارتفاع قالب در هر مرحله از بتن ریزی،به گونه‌ای باشد که امکان تراکم پذیری در بتن برآورد گردد.
• مشخصات فنی مصالح جدید، باید برابر و یا بیشتر از مصالح موجود باشد.
• توصیه می‌گردد مقاومت فشاری روکش بتنی جدید،5 مگاپاسکال بیشتر از بتن موجود باشد.
• حداقل ضخامت روکش بتنی جدید، 10 سانتی متر در نظر گرفته شود.
• حداقل و حداکثر قطر خاموت‌ها باید به ترتیب 8 و 14 میلی متر باشد.
• بعد از آماده سازی سطح بتن ستون،باید آرماتورگزاری در فواصل معین و مندرج در نقشه اجرایی طرح انجام گردد.سپس آرماتورگزاری در فنداسیون و سقف ادامه یابد و در نهایت بتن ریزی انجام گردد.برای بتن ریزی می‌توان از شاتکریت استفاده کرد.
• در نهایت برای اطمینان از مقاوم‌سازی، باید تست‌های مقاومتی انجام گیرد.
نکته: تمامی ابعاد میلگردها،ضخامت روکش بتنی جدید،نحوه اتصالات و… باید توسط مهندسین طراح ارزیابی گردد.